Ben jij écht jezelf in je relatie?
Zeg eens eerlijk: hoe authentiek ben jij eigenlijk in je relatie? Veel mensen – zeker ondernemers – zeggen al snel “ik ben gewoon mezelf”. Maar wat betekent dat echt?
Echt jezelf zijn betekent niet alleen dat je je vrij voelt als het goed gaat. Het betekent óók dat je durft te laten zien wat er vanbinnen speelt als het lastig is. Als je het even niet weet. Of als je je kwetsbaar voelt. Dat is spannend. Maar het is ook precies waar de verbinding begint.
In dit blog lees je hoe twee koppels leerden om eerlijker en authentieker te zijn in hun relatie. Hun verhalen laten zien hoe oude patronen de liefde in de weg kunnen zitten – en hoe je samen kunt groeien door échte openheid.
Voorbeeld 1: De dans van ‘Zoek de Boef’
Anneke is ondernemer. Snel, energiek, altijd in beweging. Haar partner Jan is rustiger van aard. Hij werkt in loondienst en houdt van stabiliteit. Twee slimme mensen, maar toch zitten ze vast in een negatieve spiraal.
Anneke vindt Jan te passief. Ze mist avontuur. Jan vindt Anneke te kritisch en vermoeiend. Ze lijken tegenover elkaar te staan, maar ze zitten eigenlijk samen in een patroon. Een dans die we in relatietherapie ‘Zoek de Boef’ noemen.
En de ‘boef’? Die is meestal de ander.
Wat blijkt: Anneke denkt dat ze gewoon zo is – zelfstandig, ondernemend, altijd doorgaan. Maar in gesprekken ontdekken we dat haar gedrag teruggaat naar haar jeugd. Ze moest vroeg voor zichzelf zorgen, want haar ouders hadden een druk bedrijf. De overtuiging “als ik iets wil, moet ik het zelf doen” zit diep. En dat uit zich nog steeds in haar relatie.
Haar lichaam zegt: ik doe het zelf wel. En Jan voelt dat. Hij trekt zich terug. Het lijkt alsof ze hem niet nodig heeft. En dat doet pijn – maar hij weet niet goed waarom.
Wanneer Anneke in een oefening wordt gevraagd om steun te verbeelden – alsof er een vrouw achter haar staat die haar opvangt – komt er iets los. Ze voelt het oude gemis van steun uit haar jeugd. En tegelijk de loyaliteit: “maar mijn moeder deed haar best…” Dat innerlijke conflict maakt dat ze zich afsluit. Kwetsbaarheid tonen is moeilijk. Kritiek geven is veiliger.
Toch durft ze uiteindelijk te zeggen:
“Ik geef toe dat ik afhankelijker van je ben dan ik zou willen.”
Die zin verandert alles.
Jan voelt zich ineens gezien. Hij mag er zijn. Hij zegt: “Ik ben blij dat je dit zegt. Natuurlijk wil ik er voor je zijn.” De relatie ontspant. Voor het eerst in lange tijd.
Ook bij Jan komt er iets los. Hij groeide op met een kritische moeder en reageerde vaak kinderlijk op Anneke’s kritiek – óf hij werd juist autoritair. Nu leert hij haar echt als vrouw te zien. En zij hoeft niet meer de moederrol op zich te nemen.
Voorbeeld 2: Kritiek of schreeuw om nabijheid?
Frits is ondernemer. Veel verantwoordelijkheden, lange dagen. Thuis wacht Angelien, spil van het gezin. Hun relatie staat onder druk. Angelien is boos. Frits ook. Ze hebben veel ruzie. Maar waar gaat het echt over?
Zij zegt: “Hij is altijd boos.”
Hij zegt: “Zij leest me steeds de les.”
Wat hier speelt is een patroon van nabijheid zoeken (Angelien) en afstand zoeken (Frits). Haar kritiek is eigenlijk een roep om contact. “Help me, zie me, wees bij me.” Maar hij voelt zich beklemd en trekt zich terug.
En als dat niet lukt, wordt hij boos.
Frits loopt al lang op zijn tenen. Op het werk. En thuis. Maar hij zegt het niet. Want hij vindt dat hij sterk moet zijn. Angelien zegt ook niets over haar echte gevoelens. Ze hoopt dat Frits aanvoelt wat zij nodig heeft. En als dat niet gebeurt, komt de verwijtmodus.
Bijvoorbeeld op zaterdag. Frits leest de krant. Angelien heeft al gestofzuigd en vindt dat hij ‘niets doet’. “Je zit alleen maar te luieren,” zegt ze. Frits ontploft: “Mag ik ook even rust?”
Beiden komen uit gezinnen waar hoge eisen golden. Waar emoties er niet mochten zijn. Waar zwakte geen optie was. En dat script spelen ze onbewust na. Telkens opnieuw. Tot ze samen leren: we moeten onze eigen stress serieus nemen. Elkaar niet afrekenen, maar afstemmen.
Afstemmen op wat er echt speelt
Tijdens de therapie ontdekken Frits en Angelien dat hun ideaalbeelden – over hoe een relatie hoort te zijn – hen in de weg zitten. Ze besluiten iets simpels: elkaar elke dag even bellen voor ze thuiskomen. “Hoe voel je je? Waar heb je behoefte aan?”
Dat ene telefoontje maakt verschil. Er komt ruimte voor échte afstemming. Voor contact vóórdat het escaleert. Voor samenwerking in plaats van strijd.
Hoe eerlijk ben jij over jouw stress?
Misschien herken je jezelf in een van deze verhalen. Misschien ben jij ook iemand die sterk wil zijn, controle wil houden, altijd maar doorgaat. Maar ben je ook eerlijk over wat er vanbinnen speelt?
- Durf je te zeggen dat je moe bent?
- Dat je het even niet weet?
- Dat je je alleen voelt, ook al ben je samen?
Authentiek zijn in je relatie begint met durven voelen. En het uitspreken van wat je echt nodig hebt. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je mens bent. En omdat je relatie een plek mag zijn waar je helemaal jezelf kunt zijn – ook als dat ongemakkelijk is.
Tot slot: kiezen voor verbinding
Als je niet durft te zeggen wat je voelt, word je vanzelf kritisch. Of boos. Of afstandelijk. En dat duwt je verder uit elkaar.
Maar als je kiest voor openheid, voor afstemmen op wat er écht speelt, dan ontstaat er iets anders. Dan komt er ruimte.
Voor verbinding. Voor heling. Voor groei.
Samen.